Wierzyć się nie chce, jak ten czas leci. Za nami już trzy piątki, czyli trzy Drogi Krzyżowe, dziś po raz trzeci w tym Poście śpiewać będziemy Gorzkie Żale. Będziemy? Niektórzy będą. I to niektórzy podjęli refleksję nad cierpieniami Chrystusa podczas Krzyżowych Dróg. Nie warto pytać: Dlaczego nie wszyscy? bo tak nigdy nie będzie. Nigdy wszyscy nie polubią tego samego - nawet w dziedzinie najpowszechniejszej i - zdawałoby się - najbardziej uniwersalnej, jaką stanowi pieniądz, nie wszyscy wykazują ku niemu ciągoty. Niektórzy bowiem, obawiając się odpowiedzialności, cedują troskę o materialne zabezpieczenie na małżonka, inni zaś z pobudek religijno-praktycznych (jak choćby siostry zakonne) wyrzekają się dóbr materialnych, ograniczając się wyłącznie do tego, co z łaskawości i zapobiegliwości przełożonych im się dostanie. Tak więc nigdy nie jest tak, aby wszyscy...
   Problem jednak istnieje. Jak się bowiem okazuje, czas szybko mija i unosi ze sobą coś, co rysowało się jako postanowienie na Wielki Post. Jeśli nie zostało ono podjęte od razu, będzie już tylko postanowieniem "na resztę Wielkiego Postu" - chociaż dobre i to! Pamiętamy przecież robotników ostatniej godziny z Chrystusowej przypowieści. Chodzi o to, aby się wreszcie obudzić. Nie może być przecież tak, że coś, co szumnie nazywamy Wielkim Postem nie różni się zbytnio od pozostałych okresów roku. Migocące z przyzwyczajenia obrazy na szklanym ekranie czy niemilknąca muzyka, sącząca się z radiowych głośników są w stanie wywołać fatamorganę: oto szczęście domowego zacisza, z dala od gderliwych szefów, zatłoczonych ulic, rozwrzeszczanych dzieci czy ciągłych podwyżek. W rzeczywistości jednak nic się nie zmienia. Nic, bo przecież na tamte składowe nie mamy zupełnie wpływu, a siebie nie chcemy zmienić... A to przecież jedno jest realne. I co z tego, że "już w tym wieku"? Co z tego, że przyzwyczajenia, że dziwactwa? Właśnie o to chodzi, by wyjść poza owe zasłony, te sztuczne parawany, stawiane przed nami celowo, byśmy zatrzymywali wzrok na "kolorowej tapecie". Nie mamy jednak wpływu na dobór obrazów. Czasami są one tragiczne, niekiedy komiczne - bo każdego coś innego przyciąga. Wyjdźmy jednak poza obrazy, rozetnijmy te płótna, wyjdźmy ku prawdziwej rzeczywistości Bożego pokoju, wysłużonej przecież krzyżem i cierpieniem naszego Pana. Dołączmy do Niego przez umartwienie.