Tradycyjnie już miesiąc maj, miesiąc zakochanych, miesiąc ukwiecony dydykowany jest Matce Najświętszej. Już pierwszego dnia tego miesiąca odbyła się w naszej parafii uroczystość przyjęcia dzieci do pierwszej Komunii św. To właśnie one, stanowiąc pierwociny dla Chrystusa Eucharystycznego, zainicjowały obchodem Białego Tygodnia cykl nabożeństw majowych. Jakiż to piękny widok: biel strojów komunijnych dzieci - jak świeżość kwiatów we flakonie naszej świątyni. Daj Boże, by trud wychowania, jaki podejmują ich rodzice, uwzględniał również atut błogosławieństwa spływającego na nie przez dłonie owej najdoskonalszej Wychowawczyni, jaką jest Maryja. Oby jak najczęściej pojawiali się u Jej boku, zwłaszcza na nabożeństwach majowych.
   Trzeci dzień tego pięknego miesiąca jest naszą wielką uroczystością narodową ku czci Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Odnawiane w tym dniu Jasnogórskie Śluby Narodu jeśli nawet nie wzmacniają siły zobowiązań podjętych przez przodków, to przynajmniej zmuszają do refleksji nad sensem życia w posłuszeństwie Bogu przez oddanie się Jego Najświętszej Matce.
   Do tego dodajmy również urok wieczornych nabożeństw fatimskich, które rozpoczynają się właśnie dziś - 13 maja. To na pamiątkę objawień, które z woli Bożej stały się udziałem dzieci z Fatimy. Tak, właśnie dzieci. Gdy świat dorosłych dławił się dymami bezsensownej wojny światowej, Matka Pokoju mogła być przyjęta i zrozumiana jedynie przez niewinne dzieci. One wierzyły, choć pewnie nie do końca wszystko rozumiały, ale to właśnie one przejęły się prośbami pięknej Pani, aby codziennie odmawiać różaniec, by odmawiać wiele różańców. I były posłuszne. Nawet wtedy, gdy dorośli, ci najbliżsi i najukochańsi im nie ufali, a miejscowe władze czyniły wszystko, by stłamsić irracjonalną iskrę wiary - one się modliły. Ileż potrafi dziecięca ufność i wytrwała modlitwa!
   Narzekamy - i owszem, bo setki mamy powodów. Niepokoje sięgają czasem przesadnie dalekiej przyszłości. A cóż robimy? Zsiemy wieści z ekranów i portali w nadziei odmiany. Skąd miałby pochodzić ratunek? Czy nie zawstydzają nas ufne i pokorne dzieci z Fatimy? Przyjdźmy i my do Matki. Módlmy się do Niej i z Nią, wszak szczęśliwy jest ten, kto się do Matki uciecze...