Namaszczając czoło bierzmowanego Krzyżmem Świętym, udzielający sakramentu wypowiada słowa formuły: przyjmij znamię daru Ducha Świętego. Rozpoczyna to zdanie od wypowiedzenia imienia, jakie dany kandydat do Bierzmowania wcześniej wybrał sobie na tę okoliczność.
   W starożytności do wyboru imienia człowieka przykładano wielką wagę. Miało ono wskazywać na jego życiowe zadania albo nawiązywać do postaci, które chciałoby się, aby swoim postępowaniem ów człowiek potem naśladował. Stąd zrodziła się tradycja, przyjęta później przez chrześcijaństwo, wyboru nowego imienia w momencie zmiany życiowej drogi lub otrzymania jakiegoś szczególnego duchowego posłannictwa. Sam Pan Jezus, wyznaczając rybaka Szymona na swojego ziemskiego namiestnika nadał mu nowe imię: Piotr (aramejskie Kefas - skała), wskazując tym samym na jego rolę pośród wierzących.
   Kandydat do przyjęcia Sakramentu bierzmowania powinien więc przybierać imię osoby uznanej przez Kościół za świętą lub błogosławioną, tak by zyskać nowego patrona w Niebie. Dokonując wyboru nowego imienia, winien kierować się także pragnieniem naśladowania czynów swojego nowego patrona, bądź tego, co jego imię wyraża.