Centralną częścią każdego maryjnego nabożeństwa majowego jest odmówienie bądź odśpiewanie Litanii do Najświętszej Maryi Panny, czyli tak zwanej Litanii Loretańskiej.
   Litania jest formą modlitwy błagalnej polegającą na przemiennym wymienianiu przymiotów, cech Boga lub świętych oraz powtarzającego się wezwania (najczęściej: zmiłuj się nad nami albo módl się za nami). Jest to wyznawanie wiary i jakby „komplementowanie" tych, o których duchową pomoc prosimy.
   Nazwa Litanii Loretańskiej wywodzi się z nazwy włoskiej miejscowości  Loreto. Wedle tradycji w tym położonym w środkowej części Włoch niewielkim miasteczku znajdują się fragmenty ścian domu należącego niegdyś do Świętej Rodziny  Jezusa, Maryi i Józefa. Miały one zostać tam sprowadzone przez żołnierzy wracających do Europy z wypraw krzyżowych i wmurowane w ściany tamtejszego kościoła. W świetle powyższego nie dziwi fakt, że Loreto stało się miejscem szczególnego sprawowania kultu maryjnego. To właśnie tam żarliwie odmawiano i propagowano Litanię do Najświętszej Maryi Panny, choć jej pierwotny tekst ułożono w XII wieku prawdopodobnie we Francji.
   W 1631 roku papież Urban VIII zakazał dokonywania w tekście Litanii do Najświętszej Maryi Panny samowolnych zmian. Od tej pory dodawanie kolejnych litanijnych wezwań do Maryi może dokonywać się wyłącznie za zgodą Stolicy Apostolskiej.
   Obecnie w Litanii Loretańskiej wymienia się 49 tytułów Maryi, w Polsce zaś 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, które dokonało się 12 października 1923 roku, papież Pius XI wyraził bowiem zgodę, aby Polacy do tekstu Litanii Loretańskiej dołączali wezwanie "Królowo Polskiej Korony", przekształcone po drugiej wojnie światowej na "Królowo Polski".