Odprawianie w maju nabożeństwa, podczas którerego odmawia się lub odśpiewuje Litanię Loretańską
do Najświętszej Maryi Panny, bardzo silnie wrosło w tradycję Kościoła katolickiego.
   Choć początków tego nabożeństwa można upatrywać w wykonywaniu pieśni sławiących Maryję znanych już w V wieku, to jednak sam pomysł poświęcenia majowego miesiąca Matce Bożej pojawił się dopiero na przełomie XIII i XIV wieku, dzięki hiszpańskiemu królowi Alfonsowi X. Nabożeństwo majowe bardzo szybko stało się popularne w całej chrześcijańskiej Europie. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został na piśmie określony miesiącem Maryi. Za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jednakże włoskiego jezuitę żyjącego na przełomie XVII i XVIII wieku - Ojca Ansolaniego.  Posługując w Neapolu, codziennie w maju urządzał on koncerty pieśni ku czci Matki Bożej, które kończył błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Wielkim propagatorem tej formy okazywania czci wobec Matki Bożej był również inny włoski jezuita, Ojciec Muzzarelli, który w 1787 roku wydał specjalną broszurkę zawierającą opis majowych nabożeństw.
   Zasiadający na papieskim tronie od 1799 roku Pius VII ustanowił specjalne odpusty za odprawienie nabożeństwa majowego. W 1859 roku kolejny papież, Pius IX, zatwierdził obowiązującą do naszych czasów formę tego nabożeństwa, składającego się z Litanii Loretańskiej, nauki kapłana oraz uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.