Paschał to duża, wykonana z pszczelego wosku, świeca. Zapala się ją uroczyście specjalnie poświęconym płomieniem podczas sprawowanej w Wielką Sobotę wieczorem Liturgii Wigilii Paschalnej, która rozpoczyna obchody Niedzieli Zmartwychwstania Chrystusa. To właśnie obecność pośród nas Zmartwychwstałego Chrystusa symbolizuje płomień paschału. W czasie obrzędów Wigilii Paschalnej na powierzchni paschału żłobi się znak krzyża i drąży się pięć otworów, w których umieszcza się tzw. grona (gwoździe z ozdobnymi, woskowymi końcówkami). Stanowią one symbol pięciu ran zadanych Panu Jezusowi podczas męki i mają przypopominać, że Chrystus Zmartwychwstały jest tym samym Chrystusem, który umarł na krzyżu, ożywiając w ten sposób naszą wiarę w zmartwychwstanie i życie wieczne. Na paschale umieszcza się ponadto greckie litery: Alfę i Omegę, wskazujące na Boga, który istnieje od zawsze i nie przestanie istnieć oraz datę oznaczającą bieżący rok (każda cyfra jest umieszczona w jednym polu krzyża znajdującego się pomiędzy literami Alfa i Omega). Symbolizuje to wpisanie naszej, konkretnej historii w nieskończone istnienie Boga i ma stanowić dla nas źródło, płynącego z przekonania o działaniu Boga w życiu wiernych,  spokoju wobec codziennych trosk. Sama nazwa paschał
z pewnością nawiązuje do hebrajskiego słowa pesah, co oznacza przejście. Świeca, którą nazywamy paschałem przypomina bowiem o przejściu Chrystusa ze śmierci do życia i jest jednocześnie symbolem naszej nadziei na pójście w Jego ślady. Dlatego właśnie paschał płonie podczas udzielania sakramentu chrztu świętego  narodzin nowej osoby dla Królestwa Niebieskiego, a także podczas Mszy Świętych pogrzebowych, gdy modlimy się za ludzi znajdujących się na granicy ziemskiej śmierci i narodzin dla wieczności.