Wierzyć się nie chce, ale od powstania w naszej parafii Prezydium Legionu Maryi pod wezwaniem Gwiazdy Morza minęło już dziesięć lat. Od tej pory najpierw w każdy poniedziałek, a ostatnio we wtorki (nawet w czasie wakacji) spotyka się w salce pod plebanią na modlitwie i formacji. Legion Maryi  jest stowarzyszeniem ludzi świeckich, których celem jest głoszenie chwały Bożej i dążenie do osobistej świętości poprzez modlitwę i pracę apostolską. Oddanie się Matce Bożej w posłuszeństwie Duchowi Świętemu stanowi podstawę duchowości Legionu Maryi. Jego członkowie tworzą nie tylko wspólnotę ludzi pragnących własnego uświęcenia, ale i apostolskiego oddziaływania. Wszystko opiera się na modlitwie. To ona dodaje sił i inspiruje. Pozwala też tworzyć wspólnotę, która tak naprawdę jest czymś więcej niż wspólnotą - jest to grupa dobrych przyjaciół, prawie rodzina. Dowodem na to jest nie tylko wzajemne zatroskanie o siebie, świętowanie we wspólnocie urodzin czy imienin, a wszystko - niezależnie od okazji - w atmosferze radości i miłości. Pewnie dlatego jedynie ciężka niedyspozycja którejś z członkiń powoduje jej nieobecność. 

  W związku z pojawiającymi się plotkami o rzekomych zarażeniach koronawirusem w naszym kościele, czujemy się w obowiązku sprostowania nieprawdziwych informacji. Jak dotąd nie tylko w naszej świątyni, ale też w żadnym z kościołów archidiecezji gdańskiej nie doszło do zakażenia Covid 19, a wynikłe w ostatnich dniach zamieszanie jest właściwie dziełem przypadku. Jak to wyglądało?

   Ks. Piotr, który od początku miesiąca przestał być wikariuszem naszej parafii, poleciał 20 lipca do Lwowa, aby tam następnego dnia odebrać z rąk ks. Abpa Mieczysława Mokrzyckiego dekret ustanawiający go proboszczem parafii Strzelczyska. Ponieważ zarząd parafią objąć ma dopiero 24 sierpnia, w piątek przyleciał znów do Gdańska, a wieczorem pojawił się w plebanii. Odprawił jeszcze poranną Mszę św. w sobotę, ale już wieczorem poczuł się na tyle źle, że w niedzielę wczesnym rankiem pojechał do szpitala i tam już pozostał. Wieczorem podano diagnozę: Covid 19. Skutkiem tego było objęcie kwarantanną osób, które były z nim w bezpośrednim kontakcie co najmniej przez kwadrans. W pierwszym rzędzie dotknęła ona ks. proboszcza, potem też panie: organistkę i zakrystiankę. Osoby, które przyjmowały Komunię św. z rąk ks. Piotra w sobotni poranek zostały poproszone przez Sanepid o zgłoszenie się do tej instytucji, albo o obserwowanie swego organizmu na okoliczność ewentualnego wzrostu temperatury, suchego kaszlu bądź utraty smaku czy powonienia. (Z tego, co nam wiadomo, nikt takich objawów nie zaobserwował.)

   Dzięki Bogu lipiec to miesiąc urlopowy dla nowego wikariusza, ks. Wojciecha, stąd nie spotkał się on z ks. Piotrem i mógł przerwać urlop po to, by sprawować posługę duszpasterską w naszej parafii - tyle, że bez możliwości zainstalowania się w plebanii - obecnym miejscu kwarantanny... Trudno powiedzieć na ile groźny jest straszący nas wirus, skoro już we środę ks. Piotr został wypisany ze szpitala. Ze względu na sanepidowskie przepisy został jednak skierowany na kwarantannę. Miejsce odosobnienia znalazł w wolnym akurat mieszkaniu swoich znajomych (poza Trójmiastem), gdzie przebywa i czuje się dobrze.

   W zaistniałej sytuacji na wszelki wypadek dezynfekcji i ozonowaniu zostały poddane pomieszczenia, w których ks. Piotr przebywał, łącznie z kościołem.

   W najbliższą niedzielę, 2 sierpnia, ma zostać pobrany wymaz od osób poddanych kwarantannie, a na wynik trzeba będzie poczekać od 3 do 72 godzin. W wypadku wyniku negatywnego (czego się spodziewamy) kwarantanna zostanie zniesiona.

   Decyzją ks. Apba Sławoja Leszka Głódzia z początkiem lipca został posłany do naszej wspólnoty, w miejsce ks. Piotra Zaremby, Ks. Wojciech Kujaszewski. Chociaż aktualnie przebywa na urlopie, to w minioną niedzielę odprawił już dwie Msze św. (o godz. 11.00 i 12.15). Od sierpnia będziemy go już widywali na co dzień.  

   W minionym tygodniu zatroskana i sprawna ekipa naszych parafian doprowadziła do pomalowania tych fragmentów ścian dzwonnicy, z których nie udało się do końca metodami chemicznymi zmazać graficiarskich bohomazów. Tego samego dnia, przy pomocy wysięgnika koszowego ścięli naderwane konary, zwisające z drzew przy plebanijnej drodze oraz stertę styropianu (pozostałości po różnych inwestycjach czy remontach) wciągnęli na strych, gdzie posłuży on dodatkowemu dociepleniu górnych pomieszczeń. Również tego dnia jeden z naszych parafian przyciął, wygiął i umocował do ramion krzyża przy kościele blachę zabezpieczającą go przed destrukcyjnym działaniem deszczy i mrozów. Bóg zapłać! 

Dziękujemy wszystkim mieszkańcom za głosy oddane w Budżecie Obywatelskim. Mały Kack po raz drugi z rzędu wygrywa ranking frekwencji, a co za tym idzie dodatkowy projekt. Tym razem zrealizowane zostaną dwa projekty duże na łączną sumę blisko miliona złotych. Jednym z nich jest projekt zabawek linowych w powstającym parku przy ulicy Spokojnej oraz bieżnia i skocznia do skoku w dal przy SP 13. Drugi projekt to trasy BMX w parku przy ul. Spokojnej oraz ławki z bali w lasach. Z projektów małych realizowane będzie: nasadzenia na skwerku przy Łowickiej - Wielkopolskiej - Płockiej, kino plenerowe, kurs samoobrony, zajęcia terenowe nordic walking oraz piknik rodzinny. Jeszcze raz dziękujemy!

   We środę odbyło się spotkanie Rady Duszpasterskiej, podczas której poruszono następujące tematy:

   Pogrzeb Ks. Kazimierza Kopciewicza, długoletniego wikariusza naszej parafii,  który odbyć się miał następnego dnia, we czwartek w Mrzezinie. Uzgodniono jaka delegacja będzie reprezentować naszą wspólnotę.

   Zgodzono się z tym, że ze względu na pandemię i związane z tym względy bezpieczeństwa, nie będzie w tym roku Festynu Parafialnego ani wakacyjnych wyjazdów dla dzieci i seniorów.

   Z inicjatywy grupy modlitewnej jednej z gdyńskich parafii, do naszego kościoła przeniesione zostaną całonocne adoracje Najśw. Sakramentu w każdy pierwszy piątek miesiąca, od 21.00 do 5.00 rano. Rozpoczną się już od lipca.

   W naszej parafii powstała Diakonia Miłosierdzia Ruchu Światło - Życie, która przyjęła nazwę Samarytanie. Inspiracją stała się obecna pandemia, która pokazała, że potrzeba współdziałania szerszej niż dotychczas  grupy osób, by sprostać potrzebom osób wymagającym pomocy. Członkowie tej diakonii otwarci są na współdziałanie z wolontariuszami. Ponieważ rejon i zadania podobne są do tych, które obejmuje PZ Caritas, postanowiono dzielić datki ze skarbony św. Antoniego między obie te grupy.

   Z końcem czerwca Ks. Piotr Zaremba przestanie być formalnie  wikariuszem naszej parafii, a swoją posługę na Ukrainie rozpocznie od drugiej połowy sierpnia. W związku z tą nietypową zmianą pożegnanie ks. Piotra będzie odbywać się od soboty 27 czerwca (rodzina, przyjaciele i wspólnoty DK spoza parafii). W niedziele 28 czerwca ks. Piotr odprawi ostatnią oficjalną Mszę św. o 12.15, po której parafianie i nasze wspólnoty formacyjne spotkają się z księdzem w ogrodzie przy plebanii. Postanowiono przekazać kolektę z całej niedzieli na wsparcie dla niego na Ukrainę.

   Księdza Piotra zastąpi ks. Wojciech Kujaszewski, który podejmie pracę od połowy lipca, po powrocie z sanatorium.

   Zapadła decyzja o zakupie do kościoła dużych monitorów (ok. 60\" - 65\"), w miejsce zużytych już rzutników. W pierwszym etapie zakupione zostaną 2 telewizory do głównej nawy, w kolejnym etapie, następne dwa do bocznych naw.  

   Ten wymaga nieustannej pielęgnacji. Dzięki Bogu są w naszej wspólnocie osoby zatroskane o stan przykościelnych trawników i klombów. W miniony czwartek trzech panów, zaprawionych w bojach, w kilka godzin uporało się z koszeniem trawników nie tylko przy kościele ale i przy plebanii. Jesteśmy ogromnie wdzięczni.

   Wdzięczność naszą kierujemy też w stronę pani, która wciąż dba stan ukwiecenia przykościelnych klombów. Niestety, pojawiają się wciąż trudności. Chodzi przede wszystkim o dziki, którym zbyt często podobają się wyniki pracy naszej kwiaciarki. Niszczą trawniki, wykopują kwiaty, nieustannie wywracają bukszpany do góry korzeniami. Jedyną na to radą jest założenie bramy wjazdowej, która zamówiona została przed sześcioma tygodniami. Zgodnie z umową powinna być już u nas... Miejmy nadzieję, że zostanie dowieziona po niedzieli. Jeśli tylko to nastąpi, poprosimy panów, niejednokrotnie sprawdzonych w tego typu pracach, o pomoc przy montażu zarówno bramy głównej jak i małych furtek od strony północnej i południowej. Oczywiście, nie byłoby dobrze bronić dostępu do pracy również innym, którzy chcieliby się przyłączyć do tego dzieła...

   Przy okazji wypada podziękować tym spośród parafian, którzy dbają o stan ukwiecenia w kościele - zwłaszcza przy bocznych ołtarzach oraz wymieniającym kwiaty w donicach przy kościele.

    Wierzący człowiek nawet nie powinien poszukiwać innego wyjaśnienia doświadczanego dobra jak Boże  kierownictwo, które porusza serca dobrych ludzi do działania.

   W taki właśnie sposób pewien pan przekazał nam kuchenkę gazowo - elektryczną, którą z kolei inny pan (posiadający odpowiednie uprawnienia) wczoraj podłączył, ustawiając w miejsce bardzo już starej kuchenki z niesprawnym piekarnikiem i jedynie dwoma czynnymi palnikami. Odtąd wszyscy korzystający z kuchenki przy dużej sali pod plebanią, będą mogli nareszcie bez stresu gotować a nawet dokonywać wypieków.

   Ale to nie wszystko. Wczoraj bowiem znalazł się ktoś, kto oczyścił rynnę na dachu plebanijnym od strony wschodniej. Ponadto (tym razem inny człowiek) pozamiatał obejście wokół plebanii, a wczoraj przy pomocy karchera oczyścił schody plebanijne i poliwęglanowy daszek nad owymi schodami. Niech dobry Bóg wynagrodzi ich życzliwość. 

   Wszyscy pamiętamy starą, zieloną bramę w płocie od wschodniej strony plebanii, czyli od starej szkoły. Wmontowana w stary, betonowy płot z pewnością nie była ozdobą terenu. Gdy na skutek zamiany terenu z miastem zniknęły stare płoty od strony północnej, a później rozpoczęła się budowa Biedronki, każdy mógł wejść na teren plebanii. Inwestor zdecydował się na postawienie lekkiego płotu na granicy działek: parafialnej i biedronkowej. Gdyby tego nie zrobił, musielibyśmy to wykonać my sami, a to kosztowałoby co najmniej dziesięć tysięcy złotych. Za to więc jesteśmy wdzięczni Bogu.

   Wciąż pozostała jednak kwestia ziejącej dziury w płocie, właśnie od strony starej szkoły. W tej sprawie Pan Bóg również pobłogosławił i sprawdzona ekipa fachowców z naszej parafii w minionym tygodniu pospawała nową bramę wjazdową, a wczoraj ją zamontowała. Co prawda potrzeba jeszcze powtórnego pomalowania jej i wypełnienia siatką, ale najważniejsze zostało już wykonane. Przy okazji wstawiono jeszcze dwa nowe przęsła. Pozostanie jeszcze w jakiejś, nie dającej się przewidzieć przyszłości, powyciągać stare, betonowe przęsła ostatniego fragmentu płotu i zastąpić je lekkimi panelami z drucianej siatki. Na to trzeba będzie jeszcze trochę poczekać. 

   W czasie pandemii wielu z nas znalazło się w zupełnie nowej sytuacji. Zwykle jest to większa porcja czasu do zagospodarowania. Skutkiem tego są między innymi figury św. Tereski od Dzieciątka Jezus oraz św. Stanisława Kostki, które długo czekały na zapleczu, aby stanąć wreszcie na drewnianych półeczkach w kaplicy adoracji. Plan taki był już od dawna, ale jakoś czasu nie starczało. Teraz już tam są będą zachęcały do modlitwy i zawierzenia Panu Bogu.

   Druga sprawa była już poważniejsza. Chodzi o choinki, na które już od długiego czasu patrzyliśmy z lękiem. Opinie pytanych ogrodników były jednoznaczne: to jakaś choroba, która dotyka świerki na tym terenie - po prostu usychają. Dwie z nich, stojące przy kapliczce Matki Bożej z Nazaretu, tworzyły wątpliwą ozdobę. Dlatego należało się ich po prostu pozbyć, a miejsce to niebawem zajmą drzewka tujowate, na wzór stojących tuż obok - od czasu po-wstania kapliczki