Humerał to jeden z elementów katolickiego stroju liturgicznego. Jest on białą prostokątną chustą, którą zakłada się pod albę, tak by okrywała szyję i ramiona noszącego albę. Pełnionej funkcji humerał zawdzięcza swoją nazwę, wywodzącą się od łacińskiego słowa humerus, które tłumaczy się jako: ramię, bark. Po nałożeniu humerał zawiązuje się na piersiach. Wywodzi się on ze starożytnej chusty noszonej na ramionach przez ludzi należących do wyższych warstw społecznych. Częścią szat liturgicznych stał się w IX wieku. Niegdyś kapłani zobowiązani byli do ubierania humerału w specjalny sposób: tak by przed nałożeniem na barki przez chwile okrywał on głowę duchownego. Ubierający się wypowiadał specjalną modlitwę: Włóż o Panie, hełm zbawienia na głowę moją dla odparcia wszelkich ataków diabelskich. Słowa te są nawiązaniem biblijnych tekstów (Ef 6,17; 1 Tes 5,8), nazywających Słowo Boże „hełmem” chroniącym człowieka przed pokusami do złego. Humerał jest więc symbolem takiej właśnie duchowej ochrony przed złymi myślami i roztargnieniem. Obecnie używanie humerału nie jest obowiązkiem. Czysto praktycznym powodem noszenia humerału jest ochrona alby przed potem. Często kapłani zakładają go również dla ukrycia elementów stroju świeckiego, który nie powinien być widoczny podczas sprawowania liturgii.