W kruchcie bądź u końca nawy każdego katolickiego kościoła znajduje się kropielnica, czyli naczynie na poświęconą wodę. Dawniej kropielnice wyglądem przypominały chrzcielnice bez przykrycia i ustawiane były na posadzce kruchty lub nawy. W nowszych czasach rozpowszechnił się zwyczaj zawieszania kropielnic na ścianach świątyni. Najczęściej są one owalne, półkoliste lub w kształcie muszli.
   Usytuowanie kropielnic przy wejściach do kościoła nie jest dziełem przypadku. Zanurzenie palców w poświęconej wodzie i uczynienie znaku krzyża przez wchodzącego do świątyni ma być bowiem zewnętrzną oznaką jego pragnienia duchowego oczyszczenia się ze zła popełnianego poza murami kościoła. Gest ten wyrażać winien również poczucie tego, kto wchodzi do kościoła, że wkracza w szczególną przestrzeń, która wymaga, aby wszystkie myśli skupiać na Bogu, odrywając je od spraw pozostawionych za świątynnymi drzwiami.
   Z właściwego rozumienia symboliki zanurzania palców w kropielnicyz poświęconą wodą podczas wchodzenia do kościoła wypływa wniosek, że zanurzenia tego nie należy powtarzać podczas opuszczania świątyni. Jest ona bowiem miejscem modlitwy i spotkania z Bogiem w sakramentach, które nie stwarza okazji do grzechu, lecz uświęca człowieka.