Przypadające zawsze na dzień 24 grudnia, wieczorne obchody Wigilii Bożego Narodzenia rozpoczynają w Kościele katolickim liturgiczny okres Narodzenia Pańskiego. Pierwsza zachowana pisemna wzmianka o tym, że Uroczystość Narodzenia Pańskiego obchodzono 25 grudnia, pochodzi z IV wieku. Daty ziemskich narodzin Jezusa Chrystusa nie można znaleźć w żadnej spośród Ksiąg Pisma Świętego, a więc trzeba przyznać, że 25 grudnia jest jedynie umownym terminem początku liturgicznego świętowania Bożego Narodzenia. Trudno jednoznacznie stwierdzić, dlaczego akurat ten właśnie dzień wybrano na upamiętnienie Narodzenia Pańskiego. Najbardziej powszechna jest teoria, według której zadecydował o tym fakt, że w starożytnym Rzymie 25 grudnia obchodzony był tzw. dzień niepokonanego boga słońca - Rzymianie w dniu następującym po tzw. przesileniu zimowym, gdy dzień stawał się dłuższy od nocy, czcili narodzenie boga słońca, zwanego Mitrą. Kiedy pod koniec IV wieku chrześcijaństwo stało się w Rzymie religią państwową zastąpiono obchody ku czci Mitry celebrowaniem narodzin Jezusa Chrystusa. Przemawiały za tym również względy teologiczne - Chrystusa na kartach Pisma Świętego nazywa się światłością i słońcem dla świata.