Ileż radości, dumy i zadowolenia było w przyniesieniu ze szkoły  świadectwa z paskiem! Pamiętacie to? No, właśnie - te weszły dość późno, ale niektórzy do dziś mogą się nimi szczycić. Albo medale czy dyplomy zdobywane na szkolnych czy powiatowych mistrzostwach... Te zazdrosne spojrzenia kolegów czy koleżanek. Pamięta ktoś tarczę wzorowego ucznia? To wynik zabiegu pedagogicznego w dawniejszych czasach. Nie każdy prymus chciał taką nosić, ale przecież przyznawana była za konkretne osiągnięcia. Wówczas to nasza wychowawczyni mawiała: Niech was Bóg broni przed pogardzaniem tymi, którzy dziś ledwo trójczyny zyskują, bo nie powiedziane, że będą kiedyś waszymi dyrektorami.

   To jeden z najszybszych testów dojrzałości. Rzeczywiście bowiem, osiągnięcia z czasów edukacji, niekoniecznie przekładają się powodzenie w życiu dorosłym. Chwała wyróżnień tamtego czasu przeminęła i mało kto o nich pamięta. Tak też będzie z blichtrem tego świata. Tytuły, stanowiska, znajomości, bogactwa... Wszystko to wisi na pajęczej nici! Byle wiatr, byle ptak może wnet rozerwać te sidła doczesności. Cóż nam pozostanie, jeśli cały wysiłek, zaangażowanie włożyliśmy w urządzanie doczesności. Święty Paweł przypomina nam dziś, że przemija postać tego świata. Często słyszymy zachęty do nawrócenia. Na czym konkretnie ma ono polegać? Na ciągłym uświadamianiu sobie, że czas ma krótką trwałość, a dbać trzeba przede wszystkim o wieczność.