Trzecia niedziela Adwentu jest nazywana niedzielą różową lub - z łac. niedzielą Gaudete. Nazwa ta pochodzi od słów antyfony na wejście: Gaudete in Domino! - radujcie się w Panu! Teksty liturgii tej niedzieli przepełnione są radością z zapowiadanego przyjścia Chrystusa i odkupienia, jakie przynosi. Czas bowiem jest już bardzo bliski.
   Radość ta jest poniekąd bardzo utrudniona. Przecież razem z Maryją i Józefem świętym oczekujemy na owego Potomka, który już niebawem ma wnieść tak wiele radości już nie tylko pod dach nazaretańskiego domu, ale wielu, wielu domów na całym świecie. Tak, jak we wczesnych godzinach rannych, choć nie widać jeszcze słońca, pozwala nam ono radować się dniem, promieniami rozświetlającymi horyzont, tak i my oddalamy już lęki i niepewności nocy, bo już pojawiają się pierwsze promienie nieuchronnie nadchodzącego Chrystusa - Światła ze światłości i Słońca sprawiedliwości. Nawet szaty liturgiczne w tym dniu mogą być nie w ciemnym kolorze fioletu, ale już jakby rozjaśnione owym światłem - różowe.
    Prorok Izajasz przybywa w tekstach tej niedzieli, aby głosić dobrą nowinę ubogim (...) aby obwieszczać rok łaski u Pana. W radosnym tonie przemawia do nas również św. Paweł w Liście do Tesaloniczan, zachęcając, by zawsze się radować, nieustannie się modlić i w każdym położeniu Bogu dziękować. Bo o czym innym tu jeszcze można myśleć? Nad czym biadolić? - skoro dokonać się ma tak wielki cud. Już sam fakt przyjścia na świat nowego człowieka jest wystarczającym powodem do radości. A jeśli tym Człowiekiem jest od dawna zapowiadany Zbawiciel...
   Mimo wielu bied i niepowodzeń, na przekór wszystkim, dajmy świadectwo, że właściwą miarę przykładamy do rzeczy. Są bowiem sprawy ważne i najważniejsze. Wydarzenie, które nas czeka niebawem nie ma sobie równych. Nic wobec niego nie może być ważniejszym. Więc - radujmy się!