Lekarze powiadają, że wszyscy śnimy co noc, ale nie każdy pamięminiony sen. Gdyby jednak przyśnił się nam Pan Bóg - jak tego doświadczył Salomon - z pewnością nic nie uronilibyśmy z tego snu... Tu zaś podziwiać należy zimną krew oraz roztropność Salomona, który - mając możliwość proszenia Boga o cokolwiek by chciał - poprosił o „serce pełne rozsądku". Już sama ta prośba była efektem posiadania rozsądku, ale przeniesiona do tronu Bożego w formie modlitwy, zaowocowała mądrością największą spośród władców ziemskich.
   Trzeba wiedzieć, czego człowiek w życiu naprawdę chce (i co jest najpożyteczniejsze). Życie bowiem mamy tylko jedno, zamknięte w konkretne ramy czasu. To dobro kurczy się z każdą chwilą i coraz mniej możliwości pełnienia dobra pozostaje... Szczęśliwi są ci, którzy miłują Boga ponad wszystko, bo z tymi - według pouczenia św. Pawła - współdziała On „we wszystkim dla ich dobra". Stąd nie może dziwić zachęta Pana Jezusa, wyrażona słowami przypowieści, do pozbycia się wszystkiego, na rzecz nabycia najcenniejszej wartości, jaką jest królestwo Boże. Z dóbr tego świata korzystać należy wysoce umiejętnie, oddzielając dobro od zła. Tu dopiero potrzeba rozsądku, którego nie zawsze mamy pod dostatkiem. Módlmy się więc o niego.