Pewnie można - tylko po co? Z Bogiem nikt nigdy nie wygra, choć szatan wciąż jeszcze kontynuuje walkę z Nim w złudnej nadziei na wygraną... Po co jednak miałby walczyć z Bogiem Jakub? Przecież cieszył się owocami Jego błogosławieństwa...

   Opis owego nocnego zmagania się z tajemniczą istotą, która zaatakowała Jakuba już po przeprawieniu rodziny przez potok Jabbok budzi wiele kontrowersji. Egzegeci też nie znajdują jednoznacznej odpowiedzi na pytania stąd się rodzące. Trudno bowiem wyobrazić sobie Jakuba, który świadomie walczy z Bogiem. A jeśli nie byłby to Bóg, to dlaczego prosiłby go o błogosławieństwo?

   Dlatego przypuszczają niektórzy, że chodzi tu o jakiś rodzaj duchowego zmagania się, wadzenia się z Bogiem, walki wewnętrznej, której owocem było nawrócenie. Tak, nawrócenie. Przypomnijmy sobie bowiem owego Jakuba, synka mamusi, który przy jej pomocy podstępnie wyłudził ojcowskie błogosławieństwo, dzięki któremu w przyszłości osiągać będzie wszystkie sukcesy. Nie najlepiej musiało być chyba w jego rodzinie z uczciwością, skoro wybierając się do Kanaanu, żona Jakuba a córka Labana ukradła posążki domowe ojca... Teraz mieli wrócić do innego życia, na inne miejsce. Przejść musieli przez potok. Bardzo często przejście przez rzekę oznacza nowe życie, oczyszczenie. Być może i tu jest o tym mowa. Jakub musiał zrzucić z siebie ciężar przeszłości, przyodziać się niejako w nowego człowieka i stać się innym. Dlatego też imię inne, nowe. Walka ta zakończyła się pomyślnie dla Jakuba, ale dlatego, że Pan Bóg mu pobłogosławił. On sam tego pragnął, a Pan Bóg mu dopomógł.

   To też nauka dla nas...