Proste pytanie... ale jakże trudno na nie odpowiedzieć. Bo jakże trudno, trwając w prawdzie, powiedzieć pytającemu „kocham cię\". Odpowiedź na to pytanie nigdy nie może być jedynie zaspokojeniem ciekawości. Pytający zawsze oczekuje deklaracji oddania i poświęcenia. Takiej miłości trzeba najpierw nauczyć się przez obserwację: dziecko, które przebywa wśród kochających rodziców, zatroskanych o nie, mających dla niego czas, zaspokajających jego potrzeby - mogą dziecko przyzwyczaić do wygodnictwa i bycia w centrum uwagi. Ale właśnie tu powinno się nauczyć, że rodzice zrezygnowali z części swojej wolności, swobód i zainteresowań, aby tę cześć życia oddać właśnie jemu. Taka miłość domaga się odpowiedzi wyrażonej posłuszeństwem, troską, spędzaniem z niemi czasu, rozmowami itd. Z czasem musi to przejść w służbę dla nich.

   Najdoskonalszej miłości nauczyć się możemy właśnie do Chrystusa Pana. Zanim więc zaczniemy deklarować Mu swoją, zastanówmy się, na ile podobna jest ona do tej absolutnie ofiarnej, poświęcającej się i zapominającej o sobie.