Jeśli ktoś wierzy, to jeszcze nie oznacza, że będzie zbawiony. Wiara jest jednak początkiem zbawienia. Od niej się rozpoczyna. W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus znów zadziwia swoją oceną, wyżej stawiając tych, którzy w ówczesnym społeczeństwie byli w powszechnej pogardzie. Nie oznacza to bynajmniej jakoby Pan pochwalał ich postępowanie, ale potrafi dostrzec błysk nadziei: uwierzyli! Uwierzyć - nie oznacza przyjąć do wiadomości, intelektualnie zaakceptować. Wiara niesie ze sobą wymagania, które należy spełnić. Ci zaś, otwierając się na wiarę, potwierdzili gotowość do przyjęcia jej ciężarów. To właśnie zasługiwało w oczach Pana Jezusa na pochwałę.

   Z pewnością nie rozumieli wszystkiego, wiele spraw jawiło im się tajemniczo, ale przecież byli otwarci na owe tajemnice, nie lękali się nowości - nowości z świetlistą perspektywą. Jeszcze niczego nie dokonali, a już zasłużyli na Chrystusową pochwałę - właśnie dlatego, że dali posłuch wierze.

   Tylko Pan Bóg wie, jak długo Mu się opierali, ale w końcu zaufali. Lepiej późno niż wcale. A już z pewnością lepiej późno i czynnie niż biernie przez całe życie. Może to czas, by zadać sobie pytanie o efektywność mojej wiary? Cóż z tego, że wierzę? Czy spełniam wymagania wynikające z wiary?