To prawda, ale świadomość ludzkiej wielkości nie wynika bynajmniej z osobistych zalet kogokolwiek z nas. Swoje znaczenie zawdzięcza człowiek Stwórcy, któremu spodobało się uczynić go podobnym do siebie. Podobnym - to ważne podkreślenie. Podobieństwo nie oznacza przecież tożsamości. Wielu jednak uwierzyło w potęgę swego geniuszu, siły, piękna, znaczenia, przezorności itd., że dla Pana Boga nie znajdują miejsca...

   Ku takim ludziom skierowane jest Boże pouczenie, przekazane nam przez proroka Izajasza: Ja jestem Pan, i nie ma innego. Ja tworzę światło i stwarzam ciemności, sprawiam pomyślność i stwarzam niedolę. Ja, Pan, czynię to wszystko. To tak, aby nikt nie miał wątpliwości. Na końcu czasów okaże się wielkość i potęga prawdziwego Pana, przed którym zegnie się wszelkie kolano i każdy język wielbić będzie Boga.

   Krótki wyznaczono nam czas pobytu na tej ziemi, a tak szybko musimy się uczyć i tak wiele zrozumieć. Propozycji jest wiele i to gubi nie jednego. Gdyby tak po prostu całym sercem uwierzyć... Zaufać Panu. Ileż mniej byłoby kłopotów! Iluż trosk byśmy się pozbyli! No, i wejście do królestwa niebieskiego zapewnilibyśmy sobie. Nasza wielkość w żaden sposób nie może równać się z Bożą. Dlatego odczytajmy Jego propozycje względem nas jako wyraz ogromnej życzliwości, a przestrogi ku nam kierowane jako przejaw Boże troski o nas.