Iluż spośród nas zupełnie inaczej wyobrażało sobie własną przyszłość! Ludzkie plany, marzenia, nadzieje... - cóż one znaczą? Życie i tak toczy się po swojemu. Czyżby? A może wcale nie „po swojemu\\\" tylko „po Bożemu\\\"? Oby tak było. Nawet jeśli nie jest to zgodne z naszymi oczekiwaniami, to jest najlepiej - najlepiej, bo w zgodzie z wolą Bożą. W życiu nie zawsze jest możliwość poprawiania tego, co nie spełniało powyższego warunku. Dlatego niezwykle ważne jest uprzednie rozpoznanie „Bożych ścieżek\\\".

   Wydawać by się mogło, że im bliżej ktoś jest spraw Bożych, im więcej ma czasu na modlitwę, tym doskonalej wtapia się niejako w Pana Boga i tworzy z Nim niemalże jedność. Tak istotnie mogło się wydawać arcykapłanom i starszym ludu, którzy w dzisiejszej Ewangelii znów próbują pochwycić na słowie Pana Jezusa. Wydawałoby się, że tak blisko są Boga - muszą przecież najlepiej znać Jego wolę! A tu nic. Nie potrafią, nie chcą uwierzyć w to, że to Bóg sam do nich przybywa i objawia najwyraźniej swoją wolę. Ślepi i głusi...

   Tymczasem pogański, bo mezopotamski prorok, choć ma swoje ludzkie, wyraźnie sprecyzowane plany, mające przynieść mu określone korzyści materialne. Gdyby go ktoś o to prosił, prawdopodobnie by ich nie zmienił. On jednak jest w stanie życiowe doświadczenia odczytać jako przejaw woli Bożej i przekreślić własne ustalenia. Poznał Boga, a właściwie usłyszał Go i zamiast przeklinać, błogosławił Izraelitów. Przyjął naukę chodzenia „Bożymi ścieżkami\\\". On tak - arcykapłani zaś nie.

   Nie ma nic istotniejszego w życiu jak spełnianie Bożych oczekiwań. Uczmy się więc od Balaama.