Nie od dziś funkcjonuje w naszej kulturze powiedzenie, że niedaleko pada jabłko od jabłoni. Ludzie Starego Testamentu, którzy wchodzili w czasy nowotestamentalne, prezentowali podobne przekonania. Aby do nich dotrzeć z Dobrą Nowiną, należało przekonać ich, że Ten, który ją przyniósł, był nie byle kim... Pewnie dlatego św. Mateusz rozpoczyna swoją Ewangelię od rodowodu Jezusa z Nazaretu. Chciał w ten sposób udowodnić, że wszystkie proroctwa pochodzące od Boga, również i te, dotyczące Abrahamowego potomstwa, które liczniejsze miało być od gwiazd na niebie, już uwzględniały osobę Jezusa Chrystusa. Taki rodzaj rekomendacji ułatwiał przyswajanie tego, co było już ewidentnym dziełem Zbawiciela. To zaś prowadzić miało do zainteresowania się Jego nauczaniem, a w konsekwencji do pójścia za Jezusem.

   Ludzi współczesnych genealogie raczej nie przekonają. Dziś więc trzeba pewnie iść w odwrotnym kierunku: przygwoździć uwagę potencjalnych uczniów godną postawą, prowokującą pytanie o jej źródło, a wówczas droga do Chrystusa stanie się pociągającą. Czy jednak jesteśmy w stanie zaskoczyć innych na tyle wartością swojej postawy, że zechcą pytać o jej Źródło?