Czyste wnętrze to nie to samo, co czystość intencji, ale o tego się zaczyna. Oznacza ono przede wszystkim bezinteresowność w podejmowanych działaniach, bardzo szeroko rozumianych. Sami wiemy jak niskie oceny społeczne uzyskują filantropi, którzy - nawet inwestując ogromne środki na rzecz ubogich - w efekcie zabiegają jedynie o wzrost popularności czy zdobycie określonej pozycji w lokalnej bądź krajowej społeczności. Podobnie w relacjach do Pana Boga: wystarczy sobie przypomnieć przypowieść o faryzeuszu i celniku - ten drugi został usprawiedliwiony właśnie ze względu na czystość intencji.

   Patron dnia dzisiejszego, bł. Honorat, w trudnych czasach działając, skupiał wokół siebie ludzi nie tylko o czystych sercach, ale i czystych intencjach, oddanych całkowicie Panu Bogu, tworząc z nich ukryte przed światem bezhabitowe zgromadzenia zakonne. Tak zaś pouczał tych, których dla Boga formował: Głównym zadaniem ukrytych zgromadzeń jest najgłębsze ukrycie przed światem swego powołania, złożenie z siebie ofiary Bogu, ale tak, aby o tej ofierze nikt z ludzi nie wiedział. Bo jeśli dobrze jest ukrywać dary Boże, to czyż nie należy ukryć głęboko tego daru, tej łaski nad łaskami, jaką jest powołanie, aby ono było tajemnicą między nami i Bogiem, aby pochwały ludzkie tej ofiary nie zbrudziły, aby ją czystą i niepokalaną dochowano do końca. \"Dobrze jest bowiem zachować tajemnicę królewską\".