Tak z pewnością można powiedzieć o św. Pawle, który żegnając się z tym światem, wykazuje doskonałe podobieństwo do swojego Pana - Jezusa Chrystusa. Nie mógł się tego nauczyć od ewangelistów skoro czas jego śmierci jest przybliżonym czasem powstania pierwszej z Ewangelii - według św. Marka. Postawa, którą prezentuje musi więc być owocem licznych spotkań z Bogiem na modlitwie i posłuszeństwa słowom mądrości, zawartym na kartach Pisma św. A piękna to postawa. Ze słów modlitwy pożegnalnej wynika, że jedyne czego pragnie Apostoł Narodów to spełnienie się woli Bożej względem jego uczniów. Podobnie jak Pan Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy on również tylko jednego pragnie - aby oni wytrwali przy Bogu.

Słowa wspomnianej modlitwy stanowią jednocześnie podsumowanie życia św. Pawła, ukazując to, co dla niego zawsze było najważniejsze: nic ze spraw materialnych, nic ze światowego znaczenia, ale wytrwała praca dla chwały Bożej. Dlatego nie dziwi powtarzane w modlitwie pragnienie o zachowaniu ich na drodze wiodącej do Boga i ostrzeżenie zarazem dotyczące niebezpieczeństwa grożącego Chrystusowym wyznawcom ze strony złego.

Iluż to ludzi dziś kwestię wiary traktuje na zasadzie targu, szerokiej oferty rynkowej: mogę nie wybrać niczego, albo „coś sobie dopasować" na bogatym rynku wyznań i wierzeń, zgodnie z własnymi oczekiwaniami i możliwościami... Tymczasem Pan Jezus za jedyną prawdę oddał życie, uczynił to również św. Paweł. Za hipotezy nikt życia nie poświęca. Warto o tym pomyśleć i nie tylko za wszelką cenę - wzorem Apostoła Narodów - trwać przy swoim Panu, ale też prosić o umocnienie na tych drogach dla wszystkich zagrożonych.