Prawdę o miłosierdziu Boga znamy doskonale i chętniej ją przywołujemy niż tę o Jego sprawiedliwości. Pewnie dlatego z łatwością przychodzi nam wyobrazić sobie Pana Jezusa - Dobrego Pasterza, który w chwilach naszych zabłąkań kroczy za nami, by wziąć nas w ramiona i wielkodusznie wybaczyć zejście z Jego drogi. To dobry i bardzo sugestywny obraz, gdy jednak odnosi się go do człowieka, należy zauważyć, że ten posiada coś więcej niż instynkt - Pan Bóg podarował mu rozum i wyobraźnię. To na ich podstawie będziemy sądzeni. Nie będzie się można wytłumaczyć lekkomyślnością czy brakiem uwagi. Owszem, w niektórych przypadkach niższej rangi wystarczy to być może za wyjaśnienie, ale gdy chodzi o pryncypia, z pewnością nie.

   Z ewangelii dzisiejszej możemy też wysnuć pewną sugestię, że odpowiedzialność za pogubionych nie spoczywa wyłącznie na dobrym pasterzu, czy samym zainteresowanym. Skoro mówi Pan Jezus, że nie jest wolą Ojca, aby zginął ktokolwiek z tych małych, to przecież my, znający Jego wolę, wszystko powinniśmy czynić, aby się ona spełniła.