Już widzę te zgrymaszone twarze, przytłoczone beznadzieją, wygaszone oczy i pytanie, będące odpowiedzią na powyższe wezwanie: - Ale z czego? No, z czego mamy się radować?

    Bardzo wiele w tym względzie zależy od apetytu. Głodujący bezdomny myśli o tym, aby cokolwiek do ust włożyć, a rozkapryszony dzieciak siada do suto zastawionego stołu i z pretensją w głosie burczy: Nie ma nic do jedzenia... I pewnie dlatego wymyślono kiedyś porzekadła w stylu: Człowiek nie żyje po to, aby jeść, lecz po to je, aby żyć albo też Nagiemu wszystko pasuje, a głodnemu wszystko smakuje. To dość charakterystyczne, że ludzie wcześniej urodzeni, pamiętający przedwojenny kryzys, czy biedę powojenną, zwykle mówią Dawniej to było jakoś lepiej. No, jakoś. Nie w tym znaczeniu, że więcej posiadali, bo pewnie nie. Przecież nie dlatego, że otoczeni byli choćby podobną liczbą sprzętu wspomagającego pracę ludzką czy też dostarczającego rozrywki. W tym zakresie młodzi ludzie mówiliby o biedzie i zacofaniu. A przecież było lepiej. Dlaczego? Bo ludzie mieli mniejsze apetyty - mniej od tego życia oczekiwali. A co za tym idzie, potrafili cieszyć się ze wszystkiego, co stało się ich udziałem. Wystarczyło, że lato było pogodne, że wojny przez kilka lat nie było, że choroby dom omijały - i potrafili ludzie tym się cieszyć. Bardzo słusznie! Co nam bowiem po współczesnych, elektronicznych gadżetach, coraz doskonalszych autach czy wykwintnych posiłkach? To wszystko przeminie i to szybciej niż byśmy sobie tego życzyli. Najważniejszy jest pokój w sercu, płynący ze spełniania woli Bożej. A w tym zawiera się: uczciwa praca, troska o dom rodzinny i najbliższych, życie w prawdzie i pomoc okazywana w imię miłości bliźniego. Do tego właśnie wzywa nas Pan Bóg. Nie, żeby przychodziło to z łatwością, ale gdy - przy Jego pomocy - się to udaje, przecież radość wypełnia serce.

   I tak mniej więcej ujmują to dzisiejsze czytania. Chodzi bowiem o to, by umieć cieszyć się tym, co mamy, nie zaś pragnienia wytężać ku temu, co trudno osiągalne i gryźć się niedoszłą porażką... Radujmy się z tego, że żyjemy, że Boga mamy w sercu, że darzy nas zdrowiem, że każdego dnia przygotowuje nam jakąś radosną niespodziankę - tylko, czy potrafimy ją dostrzec? Zawsze za wszystko dziękujmy Bogu i w atmosferze wdzięczności RADUJMY SIĘ!