Tak św. Jan wyjaśnia celowość cudów dokonywanych przez Pana Jezusa po zmartwychwstaniu. Jednym z nich było pojawienie się Jego w Wieczerniku mimo drzwi zamkniętych. Dokonało się to w obecności niemalże całego składu apostolskiego. Niemalże, bo Judasz już zdążył odebrać sobie życie, Macieja jeszcze nie wybrano, zaś Tomasza nie było akurat tego wieczora z nimi. To właśnie jemu wypomniał Pan Jezus brak wiary. Przecież powinien był uwierzyć zbiorowemu świadectwu swoich współbraci. Czyżby nie miał do nich zaufania? A może po prostu uniósł się pychą, a urażona duma nie pozwoliła mu zbyt łatwo przyjąć tego, do czego nie został w odpowiednim czasie dopuszczony. Pewnie dlatego ośmielił się nawet postawić warunki: Jeśli do boku nie włożę ręki... palca w miejsce gwoździ... Chciałoby się zapytać: skąd w ogóle taki pomysł przyszedł mu do głowy? To przecież wypowiedź granicząca z bezczelnością. Owszem, ale nie o to ma pretensje Zmartwychwstały - irytuje Go natomiast brak wiary. O to dosłownie wszystko się rozbija: brak wiary, czyli brak zaufania do Boga stał się przyczyną upadku pierwszych rodziców, gdyby nie ten defekt nie doszłoby do czterdziestoletniego wędrowania przez pustynię, nie byłoby niewoli, depor-tacji, gdyby okazano zaufanie Bożym wysłannikom - prorokom. Teraz zaś to właśnie oni, apostołowie stają się Chrystusowymi wysłannikami i co? Sami nie są w stanie wykrzesać z siebie wiary w Jezusa Chrystusa, a mają ją budzić u innych? No, chyba, że cud jakiś nadzwyczajny...

   Pewnie dlatego powiedział do Tomasza Pan Jezus: Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. Gdyby nam przyszło argumentować trwanie przy Bogu, to trudno byłoby wytoczyć jakiś przekonujący niedowiarków argument. (Podobnie jak wysilanie się na rzeczowe uzasadnienie miłości do kochanej osoby.) I nieważne nawet, czy to wiara budzi miłość, czy odwrotnie. W odniesieniu do Boga muszą się one dopełniać, dlatego nie może być miłości bez totalnej wiary w Niego, a stąd i perspektywa życia wiecznego oddala się niebezpiecznie. Ufajmy więc, wierzmy bezwarunkowo, bo wiemy, komu zaufaliśmy.