O czym nie chciałbyś, aby dowiedzieli się inni, a zwłaszcza twoi bliscy? Każdy ma takie zakamarki duszy, które niechętnie ujawniłby światu. To takie fałdy płaszcza, w których można wiele ukryć, odpowiedni krój sukni, skrywający niedoskonałości figury... Świadomość tego popycha nas często do oglądania siebie na tle innych. Zdarza się, że wówczas nie wypadamy najgorzej. Aby tego uniknąć, wymyślono zawody, mistrzostwa, olimpiady. One obiektywizują w znacznym stopniu stan tężyzny fizycznej, zdolności manualnych czy intelektualnych. Są też konkursy piękności. Ich uczestniczki starają się tam co nieco wyeksponować, ale i ukryć niektóre niedoskonałości...

   Pewnie dlatego Sąd Ostateczny przedstawia się jako zbiorowisko ludzi nagich - stających wobec Boga i siebie wzajemnie bez retuszy, masek, upiększeń. Tam, w pełnym świetle Bożej prawdy wyjdą na jaw te sprawy, które skrzętnie przed światem ukrywamy... Dlatego Pan Jezus mówi w dzisiejszej Ewangelii do Nikodema, że pewnie mogą się czuć jedynie ci, którzy uwierzą w Syna Człowieczego. Bo to On jest światłem, które sprawia, że wszelkie niedoskonałości już dziś w Jego promieniach stają się trudne do zaakceptowania. To rodzi odruch obronny, czyli leczenie już od chwili postawienia diagnozy. I to jest sytuacja najwłaściwsza. Gorzej, gdy przyzwyczajamy się do mroku, gdy dobrze nam w cieniu, kryjącym różne niedoskonałości... To też jedna z przestróg Chrystusa Pana. A czy ja chętnie chowam swe niedoskonałości w fałdach mroku?