Boży kapłan Heli oraz jego wyrodni synowie - też kapłani. Chciał, aby byli podobni do niego, oddani we wszystkim Panu Bogu. Nie udało się... Nie były to odosobnione przypadki i nie dotyczyły jedynie Starego Przymierza. Pan Jezus też próbował ostrzegać, wskazując czego należy unikać gdy zostało się wezwanym na służbę Bożą. Na tej drodze przede wszystkim pokora i cierpliwe znoszenie przeciwności wskazywać będą na podobieństwo do naszego Mistrza. W wielu wezwanych udało się to pragnienie zaszczepić, ale nie we wszystkich przypadkach.

   Św. Paweł jest przykładem wzorowego ucznia. Może mało skromnie, ale stając w prawdzie mógł on o sobie powiedzieć, że starał się trwać pośród Tesaloniczan w pokorze, troskliwie się nimi zajmując i poświęcając się dla nich jak to ma w zwyczaju matka w stosunku do swoich dzieci. Dowodem na to, że nie pragnął on żadnych korzyści dla siebie jest fakt, że pracował dniem i nocą, by dla nikogo nie być ciężarem. Znał już naukę Mistrza o tym, że największy powinien być sługą pozostałych oraz to, że kto się wywyższa będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony. Widocznie niełatwo było o tego rodzaju przykłady w szeregach kapłanów starotestamentalnych, skoro nasz Pan tak ich napiętnował. Pewnie to samo miałby do powiedzenia również dziś w stosunku to tych, których z łaskawości swojej powołał do swej wyłącznej służby. Każdy z wezwanych wielki skarb nosi w naczyniu glinianym, narażając się na utratę skarbu otrzymanych łask, a zajadłość mocy złych o wiele większa jest w stosunku do nich niż przeciętnych wiernych. Dlatego bez modlitewnego wsparcia swoich sióstr i braci w wierze, nie ostoi się - upadnie na pewno, gdy liczyć będzie na walor własnej doskonałości. Nie ustawajmy więc w modlitwach za swoich kapłanów, aby byli autentycznymi przewodnikami na drodze do nieba.