W swej ogólnej wypowiedzi dzisiejsze czytania jednak przytłaczają... No, bo jak nie zatrwożyć się na dźwięk słów o tym, że mądrość nie zamieszka w ciele uwikłanym w grzech albo że Duch Święty odsunie się od niemądrych  myśli? Przecież nie jesteśmy wolni od grzechów i niemądrych myśli...

   Grzech jednak nie jest gotowym produktem, który na nas spada niespodziewanie. On rodzi się z pokusy, która spadając na niezabezpieczony teren, zaczyna powoli kiełkować. Jeśli nie będzie nam to przeszkadzać, zacznie rosnąć, a gdy oswoimy się z jej obecnością i zaakceptujemy ten stan,  będzie się mnożyć, ale gdy z tym nic nie zrobimy, a w ten sposób zachęcimy innych do bezczynności, albo wręcz hodowania szkodliwych upraw, to będzie właśnie zgorszenie. Ono bowiem polega na uczynieniu kogoś gorszym nić był dotąd. Kara zaś przewidziana za zgorszenie jest straszliwa. Pan Jezus mówi, że utopienie w głębinach morza byłoby lepsze...

   Czy nigdy nie stałem się przyczyną grzechu dla kogokolwiek? Jeśli tak, to perspektywa jest przerażająca. Po co jest jednak Ewangelia? Przecież to Dobra Nowina! Nadzieję niosą słowa Chrystusa Pana o konieczności wybaczania nawet siedmiokrotnie w ciągu dnia - jeśli winowajca żałuje i prosi o przebaczenie. Pan Jezus nie narzuca działań zbyt trudnych, a jednocześnie takich, których sam nie wypełnia. Jeśli więc nakazuje przebaczać, to i On wybaczy - jeśli dostrzeże żal i skruchę.