Pan Bóg stworzył nas z miłości i nie chciał, byśmy działali na zasadzie posłusznych robotów, w sposób odtwórczy realizujących Jego wolę. Roztropni rodzice jednoznacznie określają swoją wolę co do „regulaminu" domowego, zakresu obowiązków czy przydzielonych zadań, ale pozostawiają przecież miejsce na spontaniczność. Dlatego nie łają dzieci za przygotowanie niespodzianki rodzicom - nawet, gdyby niespecjalnie się im ona podobała. Raduje ich każda inicjatywa świadcząca o kreatywności młodego człowieka, snucie planów na przyszłość i realizowanie tego, co w konsekwentny sposób próbują realizować. Nie wszystko jednak się udaje i nie wszystko jest w praktyce tak proste, jak mogłoby się wydawać w teorii. Niejednokrotnie przeszkody wyrastające na drodze są tak poważne, że nie da się ich przeskoczyć nawet przy pomocy rodziców. Wtedy pozostaje uciec się do pomocy z góry - interweniować u Boga. Tyle, że On ma również swoje plany w stosunku do swoich dzieci. I On cieszy się każdą ich inicjatywą, ale siedząc wyżej i widząc dalej, wie jednocześnie, czy nasz zamiar ostatecznie służyć będzie dobru naszemu i innych osób. Dlatego jak najbardziej uzasadnionym jest poprzedzanie każdej prośby kierowanej do Niego owym „Panie, jeśli chcesz..." Wiemy z doświadczenia, że najczęściej chce i dlatego wspomaga nas w przeróżnych działaniach każdego dnia, ale pokorne skłonienie się przed Majestatem jest zajęciem właściwego miejsca w szeregu, a tym samym czyni Boga niejako bezbronnym wobec pokornej ufności dziecka. To działa...