Odpowiedzi na te pytania po części znajdziemy w dzisiejszych czytaniach mszalnych. Aby lepiej zobrazować ten problem, prorok Izajasz posłużył się przepiękną alegorią winnicy. Jej właściciel angażuje się osobiście, poświęca własne siły, czas i środki materialne, aby zapewnić optymalne warunki owocowania. Tymczasem wysiłek ów i poświęcenie okazują się daremne - sama winnica cierpkie wydaje jagody. Dlaczego nie współpracuje, skoro wszystko, co potrzebne, otrzymała? Co można jeszcze zrobić? Pozostawić ją własnemu losowi... Bóg, który kryje się pod postacią właściciela winnicy, ma prawo oczekiwać owoców - zwłaszcza tam, gdzie tak wiele zainwestował, gdzie osobiście się zaangażował. Miał prawo oczekiwać wsparcia, wdzięczności i współdziałania dla dobra królestwa niebieskiego.

   Okazuje się jednak, że brak wdzięczności, lenistwo i lekceważenie Boga to nie koniec możliwości człowieka zapatrzonego wyłącznie w siebie. Przekonuje o tym Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii: tu człowiek, przedstawiony jako dzierżawca, dosięga szczytów bezczelności, arogancji i nieposzanowania prawa. Zamiast wdzięczności należnej Bogu - swemu Dobroczyńcy, podnosi rękę na samego Dziedzica dóbr wszelkich. Ludzie, wyniesieni do roli Bożych partnerów w interesie, nie zawahali się zabić jedynego Syna Właściciela winnicy, łudząc się, że w tej sytuacji to oni będą mieli wyłączny udział w dobrach z niej płynących.

   Myli się człowiek, który sądzi, że można zignorować Chrystusa, wyrzucić Go ze swego życia i zapewnić sobie dobrobyt. Bez Chrystusa i Jego nauki o poświęceniu możemy w najlepszym wypadku pozostać bez Bożej opieki i Jego nadzoru, a to będzie zapowiedzią szybkiego upadku, ruiny i nędzy ludzkiej.