Na mocy chrztu świętego wszyscy jesteśmy zobligowani do głoszenia Ewangelii. Nic nowego. Nie oznacza to jednak, że odbywać się to będzie bez trudności. Ewangelię - dobrą Nowinę - przyniósł na świat Pan Jezus. Nie trzeba objaśniać z jakim trudem Mu to przychodziło, poczynając od trudnego dzieciństwa po pełną niebezpieczeństw dorosłość. Apostołowie byli kontynuatorami tego dzieła i - jak widać na przykładzie św. Pawła z dzisiejszego pierwszego czytania - dla nich też nie było taryfy ulgowej. Św. Paweł skarży się rzymianom, że opuścili go współpracownicy, a w jego obronie nie stanął nikt. Ciągle jest atakowany, wciąż ścierać się musi z wrogami zewnętrznymi i wewnętrznymi, ale taki chyba jest charakter tego rodzaju działań. Sam Pan Jezus powiedział przecież, że nie może iść za nim ktoś, kto nie chce wziąć na siebie krzyża...

   Jak się okazuje, Ewangelia ma nie tylko długą drogę dostaw, ale też obciążona jest wieloma trudnościami. Pan Jezus wysyła swoich uczniów po dwóch tam, gdzie sam przyjść zamierzał, ale to oznacza, że najpierw musi dokonać się przygotowanie pola - wpierw siew, dopiero potem wkracza na tę ziemię Pan i dokonuje cudów wzrastania i owocowania. Do tego właśnie siewu powołani jesteśmy wszyscy: w rozmowach z bliskimi, z dziećmi, z wnukami, w sąsiedztwie, w pracy czy w szkole - wszyscy jesteśmy owymi uczniami, których  posłał Pan, by chwilę później sam się mógł tam objawić. On dopełni reszty, naszym zadaniem jest tylko siać...