Nie wiem czy to właściwa nazwa, ale bliżej przyglądając się scenie powołania Mateusza apostoła, wydaje się, że można by w ten sposób określić działanie podjęte w stosunku do niego przez Pana Jezusa. Nic dziwnego, że zgorszyli się pobożni faryzeusze. Prawdopodobnie co najmniej z niezrozumieniem przyjęli gest Mistrza jego uczniowie. Oto przecież jednym z nich miał stać się celnik...

   Okazało się, że tym szaleństwie jest jednak metoda. W mentalności pobożnych Żydów celnicy na równi z jawnogrzesznicami znajdowali się na najniższym możliwym poziomie moralnym. Właściwie byli oni z góry przeznaczeni na potępienie. Można by się z tym pogodzić, ale przecież Panu Jezusowi chodziło o to, by przeciwdziałać. Jak doprowadzić do nawrócenia tę konkretną grupę społeczną? Chrystus zdecydował się na zwróceniu się ku jednemu z nich. Nauczyciele i wychowawcy wiedzą jak sobie poradzić z klasowymi łobuzami - wystarczy wyróżnić najważniejszego z nich, a jest szansa, że całą posiadaną energię wykorzysta na porządkowanie grupowego bałaganu. Nie wiemy, czy Mateusz spełniał w swoim gronie rolę przywódcy, czy miał takie znaczenie, jakie chcielibyśmy mu przypisać, dość, że na uczcie zorganizowanej dla Chrystusa, pojawiło się wielu jego współtowarzyszy, którzy dzięki temu mogli poznać piękno nauczania Mistrza z Nazaretu oraz przekonać się, że oddanie się Bogu i życie dla Niego może być piękne.