Niezwykle trudne pytanie postawił Pan Jezus swoim uczniom. I to nie tylko w wymiarze obiektywnym: Za kogo uważają Mnie tłumy?, ale zwłaszcza w subiektywnym odbiorze. Trzeba się oto zadeklarować, wynurzyć, opowiedzieć. To zaś pociąga za sobą ryzyko. Zakładając bowiem szczerość wypowiedzi, należy się liczyć z konsekwencjami składanych deklaracji.

   Analizując tę sytuację z mądrościowymi tekstami Koheleta o przemijaniu w tle, zastanawiamy się nad odpowiedzią, jakiej sami moglibyśmy udzielić naszemu Panu na zadane przez Niego pytanie. Z drugiej zaś strony smucić musi to, co widzimy dookoła: osłabienie wiary w ludziach ochrzczonych, co przejawia się zmniejszoną frekwencją przede wszystkim na niedzielnych Mszach świętych, rezygnacja niektórych rodziców z przygotowań własnych dzieci do przyjęcia pierwszej Komunii św., a nawet odmawianie im prawa do chrztu św... Kim dla tych ludzi jest Chrystus, który za wszystkich przecież cierpiał? Co dla nich znaczy otwarta miłość Zbawiciela? Przecież czas, jak taśma produkcyjna, przesuwa nas ku nieuchronnemu końcowi wszystkiego, z czym wielu wiąże (nie tylko) nadzieje. Kiedyś staniemy wszyscy przed naszym Panem, który już pewnie nie będzie oczekiwał odpowiedzi na wyżej postawione pytanie...