Objaśnianie po raz kolejny dobroci miłosiernego ojca wobec zatraconego syna wydaje się zbędne. Wszyscy znamy tę przypowieść i doskonale wiemy, co ona oznacza. Nieco kontrowersji budzi starszy brat, nie potrafiący się pogodzić już nie z brakiem wymierzenia kary marnotrawcy, ale z honorami, z jakimi został przyjęty. Jednak i to zapewne wiele razy analizowaliśmy. Przypowieści tej jednak nie przedstawił Pan Jezus dla ukazania swego krasomówczego geniuszu, ale by ostudzić głowy wszystkich uważających się za sprawiedliwych i miłych Bogu. Okazuje się bowiem, że Pan Bóg wszystkich kocha zaś zagubienie się na drogach tego świata jedynie intensyfikuje działania Stwórcy, by zbłąkanego uchronić przed potępieniem.

   To było zbyt trudne dla sprawiedliwych tamtego świata. Również wielu współczesnych ma z tym problem. Tymczasem Pan Bóg coraz chętniej i coraz częściej ukazuje nam cuda swego Miłosierdzia. Już jutro staną przed nami - zapowiadani w minioną niedzielę - członkowie wspólnoty Cenacolo. W niej wielu współczesnych utracjuszy odnalazło nowe życie. Zapowiadali, że pragną o tym zaświadczyć i w ten sposób oddać chwałę Bogu. Zresztą tego typu świadectw mnóstwo znaleźć można w Internecie: więźniowie - recydywiści, panienki z tzw. dobrych domów - rozpieszczone, rozkapryszone, od których nic nie wymagano, zepsute i spadające na samo dno nieprawości, nagle zostają cudownie wyrwani z tego przeklętego świata i dziś otwarcie mówią o wielkiej miłości Boga. To dzieje się na naszych oczach. Pan Bóg naprawdę jest dobry - Wielki Post skłania do poważnego potraktowania tej prawdy i do powrotu ku Niemu.