Biblijny Potop - kara Boża? Nauczka? A gdzie Boże Miłosierdzie? Niemożna było inaczej? Wbrew pozorom wspomniany opis z Księgi Rodzaju ukazuje zarówno sprawiedliwość jak i miłosierdzie Boga. Zastanawiające jest użycie - raczej nietrafionych - określeń usposobienie człowieka jest wciąż złe oraz żałował Bóg, że stworzył człowieka. W zamiarach autora natchnionego miały one odzwierciedlać to, co działo się w tamtym czasie na świecie. Mówimy o szóstym rozdziale wspomnianej Księgi, w której od początku przejawia się wielka dobroć i miłość Boga do człowieka. To dla niego stworzył piękny świat, oddając mu go do dyspozycji i zapraszając do współpracy w jego udoskonalaniu. A tymczasem już Adam z Ewą wykazali się wielką niegodziwością potem Kain uległ najgorszej z pokus, a kolejne pokolenia żyły coraz gorzej.  W taki to sposób odpowiadał człowiek na ogrom miłości Boga. Stąd owo stwierdzenie o ciągłym złym usposobieniu człowieka. Aby dodać dramatyzmu wspomnianemu opisowi autor używa określenia, że nawet Bóg żałował, że stworzył człowieka. To musiałoby oznaczać, że Bóg czegoś nie przewidział lub nie wiedział. To przecież niemożliwe, za to jak bardzo podkreśla ogrom ludzkiej niegodziwości.

   Wszystko jednak, jak pamiętamy, kończy się o tyle dobrze, że Bóg nie zgładził ludzkości, ale przykładnie ukarał ludzi. Znakiem Bożego Miłosierdzia miał być łuk na obłokach, czyli tęcza. I oto znów, po wiekach, okazuje się jeszcze większa bezczelność stworzenia wobec swego Pana, gdy ów znak Bożej dobroci staje się sztandarem promotorów grzechów sodomskich. Znów pada zachęta stanowienia prawa przeciwnego woli Stwórcy. Zły duch nigdy nie zrezygnuje z człowieka - to oczywiste. Skoro odważył się nawet Syna Bożego wieść na pokuszenie, to i nam nie odpuści, ale niedopuszczalną niegodziwością  jest przemianowanie zła na wartość dodatnią.