Święty Paweł niewątpliwie miał słabość do Koryntian, a zwłaszcza tych, którzy przez chrzest stali się jego braćmi. Spędził z nimi relatywnie najwięcej czasu (w porównaniu do innych gmin, które odwiedzał) oraz napisał do nich co najmniej cztery listy, z których do dziś zachowały się jedynie dwa. Właśnie prolog do pierwszego z nich (czyli de facto drugiego) stanowi dzisiejsze pierwsze czytanie. Ochrzczonych Koryntian nazywa on tymi, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości. I tu rysuje się dla nas pewien problem logiczny, bo jakże są oni uświęceni, a mimo to powołani do świętości. Przecież uświęcony to uświęcony...

   Analogii najlepiej szukać w świecie materialnym. Gdy powiemy, że woda już się zagotowała, to jak długo może ona posiadać status ugotowanej? Czy po dwóch dniach będzie jej jeszcze przysługiwał ten tytuł? Możemy co najwyżej powiedzieć, że była zagotowana, ale nie ucieszy to osoby, która chce właśnie zaparzyć sobie herbatę. Musi raz jeszcze doprowadzić do stanu wrzenia.

   Podobnie jest z uświęconymi Koryntianami, do których napisał św. Paweł. Oczywiście - zostali oni uświęceni przez chrzest, ale temperaturę zdążyli już wytracić. Dlatego wciąż muszą się uświęcać, czyli nie dopuścić do oziębnięcia. Tym bardziej, że Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii grozi surowymi karami tym, którzy zaniedbywać się będą w wykonywaniu swoich zadań. Trzeba nieustannie na nowo się mobilizować - tym bardziej, że (jak przypomina dziś św. Paweł) nie doznajecie braku żadnej łaski, oczekując objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa.