Kiedyś ludzie przemieszczali się zwykle pieszo, a gdy byli nieco bardziej zamożni - furmanką. Dziś dokonuje się to samochodami, autobusami, pociągami czy samolotami - są o wiele szybsze i wygodniejsze. Niezależnie jednak od tego, czy człowiek siedzi na desce przełożonej przez burty furmanki, czy też w fotelu wygodnego auta, czy wreszcie na miękkiej kanapie ogrzewanego przedziału pociągu - wszyscy wiedzą, że samo podróżowanie nie jest celem ich życia. Jest jedynie środkiem umożliwiającym dotarcie do miejsca wybranego jako cel ostateczny.

   Nasze doczesne życie jest właśnie takim podróżowaniem. Trzeba mieć świadomość, że standard podróży nie ma tu większego znaczenia, a w związku z tym nie należy się przywiązywać do wygód oferowanych przez przewoźnika. Najważniejsze jest osiągnięcie celu ostatecznego. Podróży nie da się zapętlić, bo i tak powiedzą nam w którymś momencie, że trzeba wysiąść... Daj Boże, abyśmy wówczas znaleźli się w miejscu ostatecznych przeznaczeń i byli dysponowani do przyjęcia nas tam, dokąd całe życie zmierzaliśmy.