Wojskowi mawiają, że nawet zła decyzja dowódcy jest lepsza od jej braku. Tego oczekują sami żołnierze. Możliwe, że to jest powód, dla którego św. Paweł poucza w swoim liście Tymoteusza, swego ucznia, a pierwszego biskupa Efezu, aby wiedział jak należy postępować w domu Bożym.

   Prawdopodobnie sami też czujemy się lepiej, gdy towarzyszy nam przeświadczenie o pewności siebie tych, którzy w naszym imieniu podejmują decyzje i w jakimkolwiek stopniu mają wpływ na nasze losy. Tworząc społeczność, trzeba komuś zaufać. Współcześni Panu Jezusowi nie potrafili Jemu okazać zaufania. Jakże byli rozchwiani... Z jednej bowiem strony chętnie Go słuchali, karmiąc się wizjami niegasnącego szczęścia, obserwowali moc objawianą w cudach i szczerze tęsknili za społecznością kształtowaną według wzorca przez Niego ukazywanego. Z drugiej zaś strony nie byli jeszcze na to gotowi, albo nie pragnęli szczerze. Okazywało się bowiem, że świat należy zmieniać poczynając od siebie, a to oznacza stawianie sobie wymagań i służenie bliźnim. Woleli więc narzekać i grymasić.

   Znów można by zacytować Adama Mickiewicza: Bóg stworzył cię bez ciebie, ale nie zbawi cię bez ciebie... W sukces trzeba włożyć wiele wysiłku.