To wezwanie skierowane do nas przez samego Pana naszego - Chrystusa. Przygotowani czytaniami ostatnich dni, których treść obfitowała w apokaliptyczne treści i wizje, dotknięci zostaliśmy pewnym rodzajem duchowego niepokoju, który jednak nie rodzi destrukcji, ale pobudza do uważnego rozglądania się, gorączkowego poszukiwania pewnego ratunku.

   Prorok Izajasz nie ma wątpliwości - jest nim Bóg, który tak wiele czyni dla pokładającego w Nim ufność. Tych jednak jest niewielu, jak to przedstawia prorok. Dlatego niepokoje, dlatego brak poczucia sensu, dlatego rozdarcie.

   Jedyną nadzieją - poddać się Temu, który jest naszym Ojcem, Twórcą, a my dziełem rąk Jego. On zstępując, potrafi zatrząść górami i nawrócić nas do siebie. Tylko trzeba czuwać...