Czy jest ktoś, kto nigdy się nie pomylił, zawsze ma rację i w każdej sytuacji znajduje właściwe rozwiązanie? (Jednego z byłych prezydentów pomińmy...) Poza Panem Bogiem nie ma takiej osoby. Każdy się myli, każdy popełnia błędy i każdy - choćby raz - narzekał na samego siebie. Wynika stąd, że w momencie podejmowania jakiejkolwiek decyzji, choćby na etapie jej rozważania, nie możemy być do końca przekonani o słuszności podejmowanych działań. Nie mamy bowiem pełnego rozeznania, nie znamy wszystkich okoliczności. Może się więc zdarzyć, że przy najlepszych chęciach i subiektywnie najlepszym rozeznaniu, nie będziemy mieli racji. Zdanie się na opinię innych i ich życzliwe rady, czy - nie daj Boże -nalegania nic tu nie pomogą, a wręcz zaszkodzić mogą. Stojący z boku nie zawsze bowiem muszą mieć dobre intencje, im zresztą też nie przysługuje przywilej nieomylności, a poza wszystkim nic przecież nie ryzykują - to nie ich życie. Czasem zdarza się też, że - jak w przestrodze Pana Jezusa - dorośli zachowują się jak dzieci: ocena postaw lub wydarzeń wynika jedynie z przeżyć emocjonalnych. Ta już najmniej zasługuje na uwagę. Co więc czynić, by w życiu nie stracić, ba! by życia nie stracić?

   Pan Jezus mówi, że mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny. Tak, bo wyobrażać ją sobie należy jako roztropną, stateczną niewiastę, wolną od emocji i zawsze wiedzącą co robić. Takiego trzeba nam przecież upewnienia. Taką pewność dać może tylko Bóg. Dlatego wsłuchiwanie się w Jego głos, poszukiwanie Jego mądrości, otwieranie się na Boże rady na modlitwie i rozmyślaniach - oto droga do pełnego pokoju, ale też konsekwentnie realizowanego życia.