Co łączy dwie kobiety przedstawione w dzisiejszej Liturgii Słowa? Są one przecież z różnych epok, różny ich wiek w chwili przedstawienia, a i macierzyństwo jedno niepodobne do drugiego. Dlaczego więc znalazły się w tym samym dniu w sąsiadujących ze sobą czytaniach?

   Maryja, która jako młoda dziewczyna została Matką Bożego Syna, została wyróżniona w sposób nieporównywalny z czymkolwiek innym, z jakimkolwiek innym wyróżnieniem. To przecież za Jej przyczyną Bóg ma się pojawić na świecie i nic dziwnego, że w hymnie wdzięczności Maryi z Nazaretu pojawia się zawołanie: Oto błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia. Najistotniejszym jest jednak to, że potrafiła się Ona uradować z Bożego daru, okazać wdzięczność i stanąć w postawie pokornej służebnicy. To pewien schemat dla wszystkich wyróżnionych przez Najwyższego: ucieszyć się, podziękować i służyć. To właśnie łączy obie, wspomniane kobiety. Anna, żona Elkany ze starożytnego Rama była niepłodna i to było jej wielkim zmartwieniem. Los swój jednak zawierzyła Bogu, a gdy modlitwy jej zostały wreszcie wysłuchane, potrafiła przed Bogiem wyrazić swoją radość, okazać Mu wdzięczność, a chłopca ofiarować na służbę. Sama zresztą również pozostawała na usługach Boga, oddając Mu się w postach i modlitwach.

   Pan Bóg wciąż nas obdarowuje. Rolą dziecka Bożego jest umieć dostrzec Jego dary, okazać radość, wyrazić wdzięczność i służyć - zgodnie z otrzymanym darem.