Magia tego zawołania wielu już ludziom przewróciła w głowie - tym, którzy wolność skojarzyli ze swawolą. Wolność zaś nie polega na podporządkowaniu sobie wszystkiego i wszystkich, nie polega ona na korzystaniu ze wszystkiego bez ograniczeń, ale - jak to usiłuje wytłumaczyć nam św. Paweł w dzisiejszym pierwszym czytaniu - prawdziwie wolnym jest ten, który potrafi nabrać właściwego dystansu do świata, w którym żyje. Poucza on nas, aby mający żony żyli tak, jakby byli nieżonaci, nabywający przeróżne dobra, tak jakby ich nie posiadali, używający tego świata, tak jakby z niego nie korzystali.

Warto się nad tym zastanowić. Ileż bowiem energii i sił tracimy na kontrolowanie i zabezpieczanie tego, co posiadamy! Przy czym nikt z nas nie wie, jak długo będziemy mogli cieszyć się stanem swego posiadania. Grób jest niezwykle ciasny i nic nie można do niego zabrać. A choćby i był przestronny jak egipskie piramidy, to cóż dziś papierowym mumiom po skarbach, wśród których zostali pogrzebani? Świadomość przemijania chroni człowieka przed zbytnim zaangażowaniem w sprawy doczesne. Stąd i Pan Jezus w swoich błogosławieństwach przestrzega, aby nie przywiązywać się już nie tylko do bogactw, ale nawet do osób, czy duchowych stanów dających zadowolenie.

Skoro wszystko doczesne przeminie, maksimum uwagi poświęcać należy na to, odnosi się do życia wiecznego, choćby nawet nie wiązało się z korzyściami materialnymi.