W środku Tygodnia Wychowania otrzymujemy idealne teksty na rozważenie wyżej wskazanej kwestii.

   Już w Starym Testamencie Pan Bóg - za pośrednictwem Mojżesza - przedstawił swoim rozumnym i wolnym stworzeniom rodzaj umowy z nakazami i zakazami, których powinni przestrzegać, chcąc żyć w wiecznej szczęśliwości. Było tego zaledwie dziesięć wskazówek, ale ludzie uważający się za reprezentantów Boga uznali za stosowne stworzyć prawną interpretację Dekalogu i to na tyle obszerną, że przeciętny człowiek nie był w stanie się w tym połapać. Dlatego z tak wielką radością przyjęty został Pan Jezus, na pierwszym miejscu stawiający miłość i miłosierdzie Boga oraz naprawdę starający się zaradzić biedom wpatrzonych w Niego słuchaczy.

   Dzisiejsza Ewangelia przedstawiająca Chrystusowe błogosławieństwa jest doskonałym dopełnieniem obrazu miłosiernego Pana, który nie chce niczego innego jak tylko błogosławić przygniecionym życiowymi troskami. Tu jednak przychodzi zaskoczenie: Pan Jezus potrafi również grozić. Wypowiadanie przez Niego biada jest właśnie ostrzeżeniem dla nieposłusznych i niepokornych. Bo wychowanie nie może polegać tylko na chwaleniu i głaskaniu. Bóg jest przecież - jak znamy to z katechizmu - Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze. I to jest właściwa pedagogia, którą stosuje Pan Bóg, a jest ona na tyle skuteczna, że należy się na niej wzorować w relacjach z ludźmi. W dzisiejszych czasach wychowanie bowiem zaczęto kojarzyć wyłącznie z zachętami, motywowaniem i chwaleniem. A przecież nie zawsze jest za co... Boże metody wychowawcze może nie są zgodne ze współczesnymi trendami, ale przynajmniej poważnie traktują wychowanka i pobudzają do wzrostu, stawiając wymagania.