Biblijne teksty zawierają ogromne bogactwo mądrości, dlatego Kościół daje nam możliwość wielokrotnego ich rozważania, abyśmy za każdym razem skupić się mogli na innym szczególe. Zwykle, odczytując przypowieść o pracownikach winnicy, uwagę swoją skupiamy na jednakowym wynagrodzeniu robotników, niezależnie od czasu pełnionej posługi. To, oczywiście, ważny szczegół, ale dziś spróbujmy się zastanowić nad tytułowym pytaniem właściciela winnicy. Opisana sytuacja wskazuje na niezawinioną bezczynność: Bo nas nikt nie najął. Wspomniane najęcie nie jest po prostu jakikolwiek zajęciem, bo o to można zadbać choćby po to, by się nie nudzić. Ostatecznie zawsze jest coś do roboty, choćby sobotnie porządki. Tu jednak chodzi o pracę, która daje utrzymanie, która pozwoli żyć.

    Każda przypowieść Pana Jezusa stanowi zaledwie pretekst do głębszych rozważań. Zakładając, że nawet istniał właściciel winnicy, który gotów był płacić każdemu dniówkę, niezależnie od czasu pracy, to przecież nie o niego chodzi. W centrum zainteresowania znajduje się Pan Bóg, u którego pracy jest dla każdego i to po czubek głowy. Przede wszystkim sami musimy popracować nad własnym nawróceniem, jak nas zachęca do tego pierwsze czytanie, a gdy już Chrystusa uznamy za najważniejszy cel życia naszego, winniśmy tą wiedzą zarażać innych. Tu pracy nigdy nie zabraknie.