Nie sposób nie sięgnąć do tych słów proroka Izajasza, poprzez które Pan Bóg chce nam dać do zrozumienia, że nie wszystko musimy rozumieć - ważne, abyśmy byli posłuszni Jego natchnieniom, abyśmy pozwolili działać naszemu Bogu.

   Faryzeusze nie potrafili zrozumieć gestu Pana Jezusa, zasiadającego przy stole wraz z celnikami i grzesznikami. Wyjaśnienie Chrystusa, że nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają, chyba ich nie satysfakcjonowało, choć było logiczne i z całą pewnością owocne. Sługa Abrahama, zobowiązany do tego, by przyprowadzić Izaakowi żonę z kraju rodzinnego swego pana, już myślał po ludzku, już kalkulował trudności - szukał ewentualnego rozwiązania na wypadek ewentualnych trudności: A gdyby taka kobieta nie zechciała przyjść ze mną do tego kraju, czy mogę wtedy zaprowadzić twego syna do kraju, z którego pochodzisz? Odpowiedź Abrahama była kategoryczna: Nie. Był on bowiem przekonany o logice i nieodwołalności Bożych planów. Po cóż bowiem miałby go Pan Bóg powoływać z dalekiego kraju, obiecywać nowe dziedzictwo, skoro pierwszy potomek wracać musiałby do punktu wyjścia. Dlatego nie. A na wszelki wypadek dodał: Pan Bóg (...) On pośle swego anioła przed tobą; znajdziesz tam żonę dla mego syna.

   Bożych planów nie odwołuje Pan Bóg. Jeśli nam się wydaje, że tak jest, musiałoby to być tragiczne świadectwo: Pan Bóg nie jest w stanie przewidzieć wszystkiego. Odwrotnie - to my nie potrafimy zrozumieć tego, co On od dawna zaplanował. W razie wątpliwości sięgnijmy do opisu historii z Edenu - zasugerowane tam zmiany nie pochodziły od Boga, o czym boleśnie przekonali się pierwsi rodzice, a skutki ich pomyłki obciążają kolejne pokolenia.