Pytania dotyczące istnienia zła i rzekomej bierności Pana Boga w obliczu ich działania pojawiają się często. Czy wolno nam w związku z tym bronić Pana Boga, czy w ogóle istnieje taka potrzeba?

   Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii, w sposób sobie właściwy, obrazowo wyjaśnia uczniom naturę zła. Zły człowiek to sprawił - i dla wszystkich było jasne, że chodzi o szatana, który pośród ogromu dobra rozsiewa zło. Ludzkie myślenie idzie właśnie w tym kierunku, jaki reprezentują Chrystusowi słuchacze: no, to wyrwijmy owe chwasty! Odpowiedź Boga, którego stać na cierpliwość, jest zupełnie innego rodzaju: Nie, byście zbierając chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa. Dla każdego jest jasnym, że wspomniane przez Pana żniwo jest obrazem Sądu Ostatecznego. To tam dokona się ostateczne odseparowanie dobra od zła, ale tymczasem muszą one współistnieć ze sobą. Dlaczego? Choćby po to, aby zło mogło stanowić dla dobra test na wierność i wytrwałość.