Przyglądamy się dziś Jeroboamowi, który stał się narzędziem w ręku Boga dla ukarania butnego Roboama, syna Salomona. Wzniecając bunt przeciwko królowi, oderwał - zgodnie z przepowiednią proroka Achiasza - dziesięć pokoleń (czyli plemion) izraelskich z całości zjednoczonego przez Dawida królestwa. Roboamowi pozostała tylko Juda z jej stolicą, a przy okazji centrum kultu religijnego.

   Jakże tu jednak objawia się słabość człowieka wyniesionego do wysokiej godności! Jeroboam z jakichś powodów został przez Boga wybrany na króla. Aż nieprawdopodobne, jak bardzo przypomina współczesnych wybrańców ludu: Tylko mnie wybierzcie, a potem i tak będę robił, co JA uznam za stosowne. Nominację na króla przyjął z rąk proroka Achiasza - wysłannika Boga jedynego. Wiedział więc jakie zobowiązania za tym się kryją. Znał przecież swego Boga i znał historię ludu wybranego. Nie przeszkadzało mu to jednak otworzyć dwa sanktuaria, w których umieścił (o zgrozo!) dwa złote cielce. Aaron pod wpływem zniecierpliwienia ludu, oczekującego pod Synajem na Mojżesza, utworzył im złotego cielca. Jednego. Wszyscy wiedzieli, jak to nie podobało się Bogu. Fałszywy kult, domagający się bezsensownych ofiar. Kto i dlaczego podpowiedział takie rozwiązanie? Chodziło tylko o to, by lud pielgrzymujący do Jerozolimy do świątyni Boga Jahwe, przypadkiem jednak nie skłonił się ku Roboamowi... Jak można było ponownie wyprowadzić lud na pustynię, by tylko utrzymać władzę?

   Czy dziś jest inaczej? Będąc u władzy łatwo akceptować mordowanie nienarodzonych, tabletkę dzień po czy usuwać religię ze szkół, by tylko przypodobać się swoim wyborcom. Wola Boża zupełnie nie jest tu brana pod uwagę. Pamiętajmy jednak, że kara z nieba nie dosięgła jedynie Jeroboama - spadła na cały naród...