„Tobie dam klucze królestwa niebieskiego” – to brzmi raczej jak nagroda, a w związku z tym wydaje się stosunkowo łatwe do przyjęcia. Idące zaś za tym wyrażeniem słowa „cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” mogą po prostu przerażać. Gdy bowiem myślimy o encyklikach, adhortacjach, listach papieskich – już pojawia się problem odpowiedzialności za kształt Kościoła, ustanowionej przez Boga wspólnoty, która do Niego należy i którą tak naprawdę On kieruje. Ciarki zaś przebiegają po plecach, gdy pomyśleć o odpowiedzialności sadzania „po prawej lub lewej stronie” Boga tych, którzy już odeszli z tego świata… Ogłosić kogoś świętym czy błogosławionym…?

Nic więc dziwnego, że ciągle słyszymy zachęty do modlitwy za Ojca Świętego, że dla uzyskania wielu odpustów należy dołączyć modlitwę w intencjach Ojca Świętego. Oczywiście, w owym drugim wypadku, nie są to modlitwy wprost za tę osobę, ale za dzieło, za które odpowiada Papież. I o to właśnie chodzi – aby było mu po prostu łatwiej.

Pierwsze dzisiejsze czytanie jest fragmentem listu św. Piotra adresowanego do „starszych”, czyli przełożonych Kościołów, z którymi dzieli wspólną troskę o dzieło Boże. Zawiera on dyskretne napomnienie o ogromną gorliwość pasterzy i kierowanie się wolą Bożą. To też w imię odpowiedzialności za wielkie dzieło jakim jest zbawianie dusz. Niczego nie może człowiek sam z siebie, a wszystko możliwe jest przy pomocy Bożej. Dlatego Piotrowy list odczytywany w różnych wspólnotach kościelnych miał też być zachętą do modlitwy za swoich pasterzy.

Rok kapłański nie będzie trwał zawsze, ale ma on zwrócić uwagę na potrzebę modlitewnego wspierania tych, którym powierzono troskę o nasze zbawienie. Pamiętajmy więc o nich, aby byli jak najdoskonalsi, bo tylko wówczas będą lepszymi przewodnikami dla nas.