Najgorzej, jeżeli człowiek uwierzy zbytnio w sprawność własnego intelektu i tzw. rozsądku. A zwłaszcza jeśli czyni to osoba stojącej na czele narodu, głowa państwa. Tak, chodzi tym razem o Saula, który niejako wyciągnięty z niebytu, ustanowiony pierwszym królem nad ludem Bożym, winien mieć świadomość tego, że jego władza jest dość iluzoryczna. Jest bowiem dysponentem Bożego dobra, a właściwie jedynie zarządcą tego, co do Boga należy. Tak więc winien traktować „swoje" włodarstwo, ale przede wszystkim bić w stanie ciągłego nasłuchu - szukać woli Najwyższego. Ten zaś objawiał mu ją poprzez swego sługę, proroka Samuela. Niestety w pewnych kwestiach uznał, że „wie lepiej". To trochę tak, jakby inżynier zaprojektował dom, ale kierownik budowy, albo tzw. majster wiedział lepiej i gotowy projekt przekształcił na własną modłę. Ten przypadek można by ostatecznie potraktować jako wprowadzenie poprawki do ułomnego projektu, bo przecież żaden człowiek, nawet z tytułem inżyniera, nie jest nieomylny. Nie działa to przecież w odniesieniu do nieomylnego Boga!

   Właśnie dlatego Bóg odrzucił Samuela, bo ośmielił się poprawiać Jego wolę. Stąd i Pan Jezus powie później, że gdyby ktokolwiek zmienił cokolwiek w Bożym Prawie, będzie najmniejszym w królestwie niebieskim.