Jezus Chrystus, Najwyższy i Wieczny Kapłan, wobec zgromadzonych przy Nim uczniów w Wieczerniku, w ten ostatni wieczór prosi Ojca za nimi. Wszak byli to ludzie, którzy przez trzy lata pobierali nauki w Jego seminarium. Prosi za nimi Ojca, bo

- otrzymał ich od Ojca;

- bo należą do Ojca;

- bo mają już Jego słowo;

- bo świat ich znienawidził;

- bo nie są ze świata.

   Mistrz patrzy w dal i wie, że czekają ich trudne chwile, ale mimo to nie prosi, aby ich zabrać ze świata, ale by ich ustrzec od złego i uświęcić ich w prawdzie.

   To gorąca prośba Syna kierowana do Ojca, ale nie chce On niczego za darmo, dlatego mówi: Za nich poświęcam w ofierze samego siebie, aby byli uświęceni w prawdzie. Potem jeszcze przychodzi prośba o to, by uwierzyli ci, którym oni będą głosili dobrą nowinę oraz aby byli jedno. Finalnie zaś mają znaleźć się tam, gdzie jest już ich Mistrz.

   Wzruszająca to modlitwa, ale w jednej rzeczy musi szeroko otwierać oczy: kiedy my prosimy o cokolwiek Pana Boga, musimy mieć świadomość, że goła prośba byłaby niegodziwością. Zawsze należy - za wzorem Pana Jezusa - poświęcić się w ofierze. Jakiejkolwiek, której zażąda.