Po soborowej reformie kalendarza liturgicznego święto Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny obchodzimy w dzień następujący po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa. Słuszne to i logiczne, bo przecież te Serca dwa nierozerwalnie są ze sobą złączone przynajmniej od chwili Zwiastowania. Wiara w to zobrazowana jest też chociażby znanymi z naszych domów przedstawieniami Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi, wiszącymi gdzież nad łóżkiem lub w innym miejscu. A wiszą tuż obok siebie.

   Pośród ośmiu błogosławieństw umieścił Pan Jezus i to, które dotyczy ludzi czystego serca - oni Boga oglądać będą. Nie ma wątpliwości, że Maryja o sercu najczystszym i niepokalanym, Boga oglądała już tu na ziemi. Prawda, że serce to cierpiało niemało i to nie tylko ze strony ludzi, którzy czyhali na życie Dziecięcia, nie tylko od tych, którzy tak okrutnie obeszli się z Jej Synem, posyłając Go na najokrutniejszą mękę, ale i od samego Jezusa, który ból serca sprawił Matce, oddalając się od Niej i św. Józefa. Ważnym jednak jest, że się odnaleźli i to w miejscu, gdzie wszystkie serca kochające chętnie przebywają - w świątyni.

   Można więc powiedzieć, że właśnie dziś, we wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi, sama Najświętsza Pani niejako podprowadza nas do Boga, pragnie - jak niegdyś Chrystusa - zaprowadzić nas do Ojca i już nie cierpieć, ale uradować się gdyby tylko ktoś zechciał pozostać nieco dłużej w tym, co należy do naszego Ojca...